Sonata for Piano and Cello op.102 No.1 แต่งขึ้นในปี ค.ศ.1815 โดยอุทิศให้กับ Countess Marie von Erdödy ซึ่งเธอเป็นเพื่อนสนิทคนหนึ่งของ Beethoven โดยบทเพลงนี้ Beethoven ได้รับแรงบันดาลใจมาจาก Joseph Linke ซึ่งแต่เดิมเขาเป็นนักเชลโลในปราสาทของ Prince Rasumovsky ฑูตรัสเซีย ในกรุงเวียนนา แต่มีเหตุไฟไหม้จึงทำให้เขาได้ย้ายมาอยู่กับ Count Peter Erdödy สามีของ Countess Marie von Erdody ที่ Jedlersee ทางทิศตะวันออกของกรุงเวียนนา ซึ่งเป็นที่ๆ Beethoven ใช้เวลาช่วงฤดูร้อนในการพบปะกับครอบครัว Erdödy เพื่อนสนิทของเขา และทำให้เขาได้รู้จักกับ Joseph Linke จึงทำให้บทเพลงนี้ถูกประพันธ์ขึ้น

​

บทเพลงนี้เป็นบทเพลงแรกที่อยู่ในช่วง Late Beethoven ซึ่งช่วงนี้เป็นช่วงที่ Beethoven เริ่มมีอาการหูหนวก เขาเริ่มทำหลายๆสิ่งหลายๆอย่างตามใจตนเอง เริ่มทดลองทำอะไรใหม่ๆ ไม่ได้ยึดตามรูปแบบดั้งเดิมที่คนในยุคเดียวกันนิยมใช้ ดังที่พบได้ในเพลงนี้ Beethoven ให้คำจำกัดความ Sonata บทนี้ว่า Free Sonata เพราะมีเพียงแค่ 2 ท่อน แต่ละท่อนจะเริ่มที่จังหวะช้าและต่อด้วยจังหวะเร็ว ในท่อนที่หนึ่งเริ่มต้นที่คีย์ C major และจบลงที่คีย์ A minor ซึ่งเป็นสิ่งที่แปลกใหม่สำหรับยุคนั้น เพลงนี้มีอารมณ์ที่แตกต่างกันอย่างชัดเจนทำให้เป็นสิ่งที่ท้าทายในการเล่นของนักดนตรี และยังมีแนวคิดเกี่ยวกับความทรงจำเช่นการที่นำทำนองในท่อนที่หนึ่งมาใช้ซ้ำในท่อนที่สองซึ่งเป็นสิ่งที่แปลกใหม่ในยุคสมัยนั้น